10 / 36
Tekst: Einar Ytrehus
Foto: Svein Ingebrigtsen
I desse dagar går labradoren Bali sin
marsj nr. 1000. Det er ikkje akkurat
vanleg å nemne i FOLKESPORT
når folk når dette målet, for
svært mange av oss har
greidd dette og meir til,
men eg har ikkje høyrt
om andre hundar
som har gått så
mykje. Dessutan
har Bali vore ein
fargeklatt i marsj-
miljøet på Sørlan-
det i dei ti åra han
har vore med. Når
han no er over 15
år og tydeleg redu-
sert av gikt, for-
tener han nokre
gode ord før han dreg
seg attende.
Eg hadde hatt labra-
dor i 15 år då eg blei spurd
om eg ville overta Bali. Den tidle-
gare eigaren var død av kreft, og i
hundeklubben var dei på jakt etter
ein ny eigar. Med ein gong Bali fekk
sjå meg, kom han varsamt mot meg
og la hovudet på den eine foten min.
Då eg skulle gå, følgde han etter meg
og hoppa inn i bilen. Det var tydeleg
at det var han som valde meg, ikkje
omvendt. Eg sa at eg gjerne ville ha
Bali dersom han kunne fungere på
marsjar. Den første hunden min var
for strid til at eg kunne ha han med
på marsj.
Bali gjekk sin første marsj på
Tromøya, og det gjekk fint.
Sidan har han vore med
meg på dei fleste mar-
sjane. Berre når det
har vore ekstra
varmt om somma-
ren, har han vore
heime. Det var
ikkje lenge før
det tok til å
komme
kom-
mentarar
frå
marsjvenene.
Redaktøren av
KMF-posten
skreiv for eksem-
pel: "Einar er kjent
for å halde en dia-
bolsk fart i løypa, men
nå har han skaffa seg hund,
så må han nok redusere farta." I
neste nummer hadde han forandra
meining: "Omforlatelse, Bali, jeg
skal aldri mer si at du er tjukk eller
en klamp om foten på sjefen. Jeg så
dere nok i Holvika, d.v.s. jeg så dere
i ca. 15 sek., og så var det bare blå
røyk etter dere."
Bali fekk raskt mange vener i
10
BLADET FOLKESPORT 2 - 2005
Tusen marsjar med Bali