29 / 40
29
BLADET FOLKESPORT 2 - 2004
Inn i postkassa droppa det eit brev
der det sto å lese at Olav hadde
tenkt å slutte å gå turmarsjar. Dette
høyrdest ikkje heilt bra ut, så eg
tenkte at eg måtte ringe og
snakke med mannen.
Olav har til ei kvar tid
ein treffande kom-
mentar, og eg har
alltid tykt om
denne rolege og
sindige personen i
marsjmiljøet vårt.
Han startar helst
tidleg i starttida
medan eg helst
startar seint. Like-
vel har vi gått nokre
marsjar saman.
På telefon kan han
fortelje at han no er 85 år,
og at dei lange bilturane ikkje freis-
tar så mykje. Olav bur i Seljord og
i Telemark er det ikkje att så mange
marsjar. Difor må han køyre til dei
fleste turane han skal gå. ”I tillegg
til å køyre einsam har det også dei
seinare åra vorte slik at eg og må gå
aleine. Dette tykkjer eg ikkje er
noko moro meir.” Detta kan eg
godt forstå og eg må berre godta
avgjerda hans. Difor vil eg vita
meir om kva Olav har gjort av tur-
marsjar. Olav fortel at han byrja å
gå i 1983. Det var ein frå heimsta-
den som drog han med. Ingen for-
talde om IVV, så han stempla ikkje
før året etter. I alt har han gått 25
000 km og fått 1100 deltakarstem-
pel.
Olav har gått i alle fylka
så nær som Nordland,
Troms og Nord-
Trøndelag. Han
fortel vidare at han
har gått i Nij-
megen, Hærvejs-
marsjen og i Ro-
manshorn i Sveits.
Av dei norske
marsjane trekkjer
han fram Dovre-
marsjane som fine.
Desse er lange turar i
fin natur. Det er òg fint
med marsjar heile helga når
ein først har køyrd så langt.
Stemninga på denne helga er spesi-
ell. Elles likar han dei andre lange
turane. Det har vorte 20 lange 100-
kilometere og 5-6 på 120 km. Det
var turar med store utfordringar,
men og med mykje slit. På slutten
av slike marsjar blir ein litt galen på
seg sjølv, for at ein har gitt seg ut på
slike strabasar.
Kva held du på med når du ikkje
går marsjar vil eg vite. ”Eg er pen-
sjonist, så eg går turar der eg bor.
Stopper når det blir for glatt om
Vi snakkar med Olav H. Sandsdalen